Şimdi ben, -yani bu bedendeki ben- gözlerimin altı çökmüş bir vaziyette kendi pisliğimde boğulurken, sen -yani en sahte sen- egona karşı koyamayıp, herşeyin amına koyarken, önce yağmur yağdı, -bence yağmur en içten...- sonra güneş çıktı saklandığı delikten.Şimdi gözlerinden güneş yansıyan mutlu insanlar ve yağmurdan kaçıp evde kendi kapanına kısılan -bi nevi doluya tutulan- mutsuz olmadığını iddia eden ne var ki mutlu da olamayan insanlar olarak ikiye ayrılıyor nüfus.Biz yağmurda ıslanmaktan kaçtık, hak etmedik güneşin tadını çıkarmayı zaten.Siktir et.
Bazen üşengeçliğimden yaşamıyorum.Oluyor mu sana da hiç?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder